Geçen gece birden esti ve oturdum aşağıdaki şiiri yazdım. Artık beğenir misiniz bilmem. Gülme! Gülme, ben gayet ciddiyim. Seviyorum seni deliler gibi. Bak, ne olur gülme, ben gayet ciddiyim. Gözlerim gözlerine kilitli. Uyuyamıyorum, yemeden içmeden kesildim, Başımda kavak yelleri. Gülme, gayet ciddiyim, Bu aşk beni bitirdi. Kokunu alıyorum meltemle, Soluk alıp verişini. Sesini bin metreden duyuyorum. Saçını tarıyorum rüzgarla. Gülme, yalvarırım gülme, Bu iş çok ciddi.

   Yıllar önce bugün, olmadık bir işe imza atmışım efendim ben. Çok lazımmışım gibi doğmuşum.   Sabaha karşı bir saatte gözlerimi dünyaya açmışım. Ben dünyaya gelirken hastanenin elektrikleri kesilmiş. Daha birinci dakikadan belli etmişim kendimi yani. 5,5 kilo doğarak hastane çalışanlarını da dumura uğratmışım.   Bugün birkaç sevenim arayıp doğum günümü kutladılar. Bir kısmı da mesaj çekti. Sağolsunlar. Hatırlanmak güzel şey. Gerçi bazıları hatırlamadı bile ama önemli değil canları sağolsun. Ben de onların doğum günlerini hatırlamam, ödeşmiş oluruz. :)   Artık dolu dolu 23 yaşında bir herifim. Vatana millete hayırlı olsun, ne diyeyim. :) 

Geçen gece, bu blogda da yazarlığı bulunan -fakat daha bir numarasını göremediğimiz- sevgili kardeşim, beni her hafta düzenledikleri halı saha maçına davet etti. Uzun zamandan beri davet eder dururdu zaten ama ben hiç gitmemiştim. Hatta itiraf etmeliyim ki genelde türlü mazeretler uydururdum. Gitmek istemememin nedeni yıllardır futbol oynamamış ve iyice hamlaşmış olmamdı. En son lisede öğrenciydim ben futbol maçı yaptığımda. Maç yapacağım kişilerin neredeyse hepsi 17-18 yaş aralığındaki gençlerdi. Ben ise 24 üne merdiven dayamış bir moruktum. (kendi adıma konuşuyorum) Üstelik sigara içen biriydim ve bu yüzden koşamıyordum.  Neyse, kardeşimin 58. maça çağırma konuşmasında, inadına, kararlılığına, daha fazla ayak diretemeyip -üstelik mazeretlerimde tükenmişti- tamam dedim, geliyorum bu sefer. Ancak kimsenin benden fazla bir şey beklememesini söyledim. Gecenin 11 inde, maç yapacağımız yere gittik beraber. Gece saat 12 yi vurduğunda kendimi halı sahanın ortasında üzerimde bir biple buldum.

Gnu/Linux Pardus işletim sisteminin son sürümü 2009, sunuculardaki yerini aldı. KDE 4 masaüstü ortamını kullanan dağıtımı indirmek için bu adresi kullanabilirsiniz. 

Uygur Türkleri, Çinliler tarafından katlediliyor. Evet bunun başka bir tanımı yok, bu tam anlamıyla bir katliam. Filistinde Araplara yapılanları katliam olarak nitelendirenler, Türk katliamı karşısında suskunlar nedense. Şu bağlantıdaki görüntü, katliamın hangi boyutlara ulaştığının bir göstergesi olarak yeterli. Hepimizin elimizden geldiğince bu katliama tepki göstermemiz gerekiyor. Gerek sokaklara dökülerek, internet yoluyla, elimizden gelen şekilde herşeyin farkında olduğumuzu göstermemiz gerekiyor. Bu bağlantıdaki yazıyı bir okuyun. Olayların başlangıç noktası olarak bir oyuncak fabrikasında zorla çalıştırılan Uygur Türklerinin içerisindeki yaşları küçük Uygur kızlarına, çinlilerin sarkıntılık yapması üzerine başlıyor. Çinlilerin bu terbiyesizliklerine karşılık Uygur gençleri araya giriyor. Bunun üzerine de çinliler Uygurların yatakhaneleri basıp 30 Uygur Türkünü öldürüp 80 Türkü de yaralıyor. Uygur Türkleri tutuklanırken çinlilere dokunulmuyor. Bunu protesto etmek isteyen 20 bi

Aslında kararlı sürüme kadar beklemeyi düşünüyordum ama daha fazla dayanamadım. Kotanın sıfırlanmasını da fırsat bilerek, 1 Temmuz günü Pardus 2009'u indirdim ve kurdum. Kurulum sırasında herhangi bir tatsız durum ortaya çıkmadı. Fakat kurulum bittikten sonra yeniden başlat dediğimde cd yi sürücüden çıkardı ve yeniden başlatmak yerine donmayı tercih etti. :) Bir süre bekledim, düzelmeyince elimle yeniden başlattım sistemi. Bilgisayarımı yeniden başlattığımda grub kurulmuş ve sistemimde kurulu diğer işletim sistemlerini listeye eklemişti. Listeden çok merak ettiğim Pardus 2009'u seçtim. Yeni renk Pardus'a yakışmış. Çok parlak bir renk olmadığı için rahatsız etmiyor insanı. Giriş ekranının yeni hali de çok hoşuma gitti. Sisteme giriş yaptığımda o çok merak ettiğim ama kurulu bir sistemde karşılaşmanın hiç nasip olmadığı KDE4 karşıma çıktı. Tabi öncelikle daha önceki Pardus deneyimlerimizden hatırladığımız "Kaptan" çıktı karşımıza ve sistemimiz için basit ama önemli