Bir önceki yazımda Pardus 2011'de canımı sıkan tek sorunun, sistemi istediğim çözünürlükte kullanamamam olduğunu bildirmiştim. 1280×1024 çözünürlüğe alışmış biri olarak 1024×768 hem benim gözüme kaba geliyordu, hem de ekranımı verimli kullanmama engel oluyordu. Pardus 2011'i kurduğum günden beri bu konuyla ilgili araştırmalar yapmış ama olumlu bir sonuç alamamıştım.  Pardus 2011'de artık xorg.conf dosyası kullanılmıyor. Bunu önce bu dosyaya elle müdahale etmek istediğimde dosyayı bulamayınca fark ettim. :) Sonra da forumlarda araştırdım ve artık o dosyanın kullanılmadığını okudum . O günden beri bazen "aman canım güncelleme gelir düzelir" diyerek boş verdim, bazen de "bunun başka bir yolu olmalı" diye düşünerek araştırdım durdum. Pardus'un bütün ayarlarını kurcaladım. Tüm sistem kayıtlarını taradım. Ama hiçbir çözüm bulamadım. Tam artık iyice ümitsizliğe kapılmışken, bilgisayardaki yedek dosyalarım arasında bir dosya dikkatimi çekti. Sanki bana &qu

Geçenlerde buradaki yazımda Pardus 2011 DVD siparişi verdiğimi yazmıştım. İki gün önce Pardus DVD'im elime ulaştı. Kargo ücreti olarak 2.75 TL ödedim. Birgün sonra da her ihtimale karşı elimdeki dosyaların yedeklerini alarak kuruluma geçtim. Kurulum her zamanki gibi kolaydı. Hatta kurulum sırasında ekran kartım için üreticinin sağladığı sürücüleri kurmak isteyip istemediğimi sordu. Ben de kur dedim. Kurulum sırasında birşey dikkatimi çekti. Daha önceleri kurulum sırasında kullanıcı tanımlıyorduk. Bu sefer ise kullanıcı tanımlama, parola oluşturma ekranıyla hiç karşılaşmadım. Kurulum tamamlandıktan sonra yeniden başlat dedim, yalnız Pardus bilgisayarımı yeniden başlatmadı. Birkaç dakika bekledim fakat bir değişiklik olmayınca elle yeniden başlattım. ilk açıldığında benden kullanıcı tanımlamamı istedi. Kullanıcı tanımladım ve parola belirledim. Daha sonra da root kullanıcısı için parola belirledim. Daha sonra Kaptan beni karşıladı ve onunla ilk ayarlarımı yaptım. Tüm işlemler bi

Kullandığım dağıtım Pardus olsun Ubuntu olsun fark etmez. İlla ki standart temasından bir süre sonra sıkılır ve yeni tema arayışına girerim. Uzun zamandır öntanımlı temasıyla kullandığım Ubuntumu biraz makyajlamak istedim ve her zamanki gibi gnome-look ve deviantart sitelerinde gtk teması avına çıktım. Simge teması olarak severek kullandığım Faenza isimli temam bilgisayarımda bulunuyordu. Şimdi ona uygun, şöyle göz yormayan, açık renklerde ve sade bir gtk teması bulmam gerekiyordu. gnome-look sitesindeki birçok gtk temasını denedim, aralarında hoşuma gidenlerde oldu ancak tam olarak "hah budur işte" diyebileceğim bir temaya rastlayamadım. Tam umudumu kesmek üzereydim ki deviantart sitesinde Orta isimli gtk temasıyla karşılaştım. Orta teması hem açık renk hem de koyu renk olarak kullanılabilen bir tema. Kendi ayar yazılımı var. Oradan istediğiniz şekilde ince ayar çekebiliyorsunuz. Şahsen ben açık gri paneller ve siyah menüleri kendime uygun buldum. Ekran görüntüm de aşağ

Kendimden hoşlanmadığımı fark ettim bugün. Gerçi bunun uzun zamandır farkındaydım ama bugün daha bir hisseder oldum bunu. Yanlış anlaşılmasın kendimden nefret etmiyorum, bilakis seviyorum efendim kendimi ama ne bileyim değişik bir şey işte anlatması uzun sürer. Böyle "bir kendine faydası yok" adamlardanım ben. Gerçi topluma da bir faydam yok, en iyisi itlaf etsinler beni, arıyorum belediyeyi...  Hani böyle insanlar vardır ya bütün dünya onların etrafında dönsün isterler. Hah işte ben onlardan değilim ya. Dünya benim şeyimde değil. Dolayısıyla ben de Dünyanın şeyinde değilim. Kimin şeyi kimin şeyinde onu da bilmiyorum, ortada bir şey var ama neyse... Hayaller kurarım ben yatağa girer girmez, uyuyuna kadar onların gerçekleştiğini düşünürüm, hatta bunu resmen hissederim. Çoğu kez o kurduğum hayallerin büyüsüyle kendimi yatağın içinde sırıtırken bulurum. Baya bildiğiniz "arkası yarın" hayallerim vardır benim. Eğer birşeyleri hayal ederken uyuyup kalmışsam o hayali s